Revalidatie Friesland

Floris heeft op 21 februari zoals in de eerdere blog al geschreven een herseninfarct gehad. Dit infarct heeft aan de linkerzijde van zijn hersenen een groot gebied beschadigd. In dit gebied zit o.a. het begrip, spraak en taal en de aansturing van de rechterzijde van zijn lichaam. Dit is veroorzaakt doordat Floris zijn hart een bloedpropje naar zijn hersenen heeft vervoerd. Na de vaststelling op de CT-scan moest er een aantal dagen later nog een MRI-scan worden uitgevoerd om te controleren of er nog steeds een propje in zijn hersenen zichtbaar was. Het propje is nooit terug gevonden.

Wat meteen duidelijk was, is dat Floris hier beperkingen aan over zou houden. Het was onzeker of hij ons nog zou herkennen, of hij dingen zou begrijpen, of hij ooit nog weer zou kunnen praten en hoogstwaarschijnlijk zou Floris afhankelijk zijn van een rolstoel. We wisten als ouders gelijk dat we er alles aan wilden doen om Floris weer ‘zo goed mogelijk’ te krijgen. Toen Floris voor het eerst wakker en ons zag, begon hij te huilen. Dat was voor ons heel confronterend, maar tegelijkertijd ontzettend positief. Hij kende ons nog! We begonnen in het ziekenhuis gelijk met oefenen. Zo stond Floris op de IC al voor het eerst weer op zijn voeten (met ondersteuning) en stimuleerden we spraak en gebruik van zijn rechterhand. Toen Floris zijn hartfunctie en zijn medicatie op orde was, wij als ouders een reanimatietraining hadden gevolgd en er een AED was afgeleverd in het ziekenhuis, waren wij na 6,5 week zo ver om voor het eerst lopend naar huis te gaan. Dit was voor een weekend, want op dinsdag werd Floris opgenomen in Beetsterzwaag, bij Revalidatie Friesland. Vijf dagen per week logeerde Floris daar met een van ons. Floris ging met sprongen vooruit. Hij kreeg de hulpmiddelen die hij nodig had en intensieve therapie. Zijn conditie verbeterde sterk, hij kreeg veel spieren en leerde (weer) fietsen, sturen, woordjes zeggen en ook weer eten.

Na een intensieve opname besloten we in overleg met het revalidatieteam dat Floris weer thuis kwam. Vanuit huis gingen we iedere ochtend naar Beetsterzwaag. Floris bleef groeien en dingen leren. Uiteindelijk mogen we zeggen dat Floris het boven verwachting doet. Floris zijn spraak is weer helemaal terug, hij leert wat andere kleuters ook leren. Ook fysiek kan hij weer heel veel, al geeft zijn spierspanning beperkingen in zijn lopen/rennen en ook zijn rechterhandfunctie is nog niet terug. We blijven doorgaan met oefenen!

We hebben ontzettend veel respect voor Floris’ doorzettingsvermogen, want zonder zijn wilskracht was hij niet zo ver gekomen. Ook zijn we dankbaar voor alle therapeuten (wat een toppers!!) die iedere dag weer voor Floris klaarstonden en hem hielpen. Ook als hij er even geen zin in had.